108 mile ranch

Bij het opstaan vanmorgen kwam de regen met bakken uit de hemel. Daarom deden we het rustig aan en vertrokken pas om 10.15 uur. Na 3 kwartier rijden was het inmiddels droog geworden en scheen de zon. Langs een mooi meer hebben in het zonnetje koffie zitten drinken met een stroopwafel, jaja, meegenomen van thuis. Even wat anders dan de donuts, muffins en pumpkin pie. De route ging over een rustige weg door bosrijk gebied en ja hoor, weer een hert die zo de weg op wilde lopen voor onze auto. We reden niet hard dus konden op tijd stoppen en bleven naar het hert kijken en die ons verbaasd aan zat te kijken. Nog nooit Hollanders gezien zeker ;-). Omdat wij niet bewogen begon het rustig langs de weg verder te grazen, alsof wij niet voor hem of haar stonden. De herten blijken ook gewoon af en toe bij de mensen in de tuin te gaan liggen, ze zijn niet echt schuw.
Aangekomen in 108 Mile Ranch (vlakbij 100 Mile House) snel ingecheckt in het hotel, de bergschoenen aan en zijn we een trail gaan lopen langs één van de meren achter het hotel. We werden tussen neus en lippen nog wel even gewaarschuwd dat er beren waren gesignaleerd. Nee, hè! Het was een mooie route en het was behoorlijk warm. En wat een mooie huizen stonden daar langs het meer, geweldig. Na een uur lopen waren we aan de andere kant van het meer en kwamen er donkere luchten aan. Verdikkeme, dát hadden we niet besteld. Omdat het een groot meer was konden we heel ver kijken en zagen her en der in de verte enorme buien naar beneden komen. Op hoop van zegen zijn we doorgelopen en ik wist niet dat mijn conditie zo goed was dat ik zo snel een berg op kon lopen :-) En, mazzelkonten als we zijn, de regen barstte los op het moment dat wij het hotel weer binnenstapten. Poehpoeh! Terwijl ik dit nu typ schijnt de zon alweer volop en zitten we te smoren op ons balkon met uitzicht op de meren en de golfbaan. Nog eventjes genieten vanavond van dit uitzicht en morgen weer verder naar Prince George.